ขออนุญาต ลาทำงาน

วันนี้ต้องเดินทางจากบ้านเกิดแล้ว (เศร้าจริงๆ T_T) กินข้าวเช้ากับพ่อและแม่ จากนั้นก็เตรียมเอกสารที่จะต้องนำส่ง สสวท. ใส่กระเป๋า นำมาลัยมาให้พ่อกับแม่พร้อมทั้งกราบขอพรท่าน รู้สึกอบอุ่นจัง อยากให้ครอบครัวของเราอยู่กันพร้อมหน้าทุกๆ คนจังเลย แต่ก็คงเป็นไปได้ยาก เพราะต่างคน ก็ต่างมีหน้าที่การงานที่ต้องไปทำ โดยน้องเราทั้ง 2 คนก็ไปอยู่ต่างจังหวัด จะได้กลับก็คงเป็นช่วงเทศกาลที่จะได้พร้อมหน้าพร้อมตากัน

พอไหว้แม่ท่านก็ให้พรเราซะยาวเลยแหละ โดยเฉพาะพ่อถึงแม้ว่าจะให้พรไม่ค่อยเป็นแต่เราสังเกตที่ใบหน้าท่านเหมือนจะมีน้ำตาคลอเบ้า ก็ยิ่งทำให้เรารู้สึก.... มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายยาก อาจเป็นเพราะว่าท่านทั้งสองคงอยากให้พวกเราอยู่ใกล้ เพราะตอนนี้ท่านอยู่กันแค่ 2 คนเท่านั้น

เราภูมิใจนะที่ครอบครัวอบอุ่น ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรก็ตาม
ขอเพียงแต่ว่าทุกคนในบ้านมีความสุขและมีสุขภาพดีก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว

ก่อนกลับเราไหว้ปู่กับย่า และยาย รวมทั้งญาติๆ ที่มาบ้านเรา
และก็ออกเดินทางโดยออกจาก อำเภอวังโป่ง 9.14 น. ถึงเพชรบูรณ์ ก็ประมาณ 10.15 น. หนึ่งชั่วโมงกับอีก หนึ่งนาทีพอดี รีบมากๆ เพราะว่าต้องส่งหลักฐานให้กับคณะศึกษาศาสตร์ที่ มหาวิทยาลัยนเรศวร ก่อนบ่าย 2 โมง

นัดกับน้องออย รถสายพิษณุโลก-เพชรบูรณ์ เที่ยว 11.00 โมง เราไม่ทันแล้วถ้าหากเดินทางไปที่ท่ารถ จึงให้น้องแสง ไปส่งที่หน้าโรงเรียนหญิง (ไม่อยากให้น้องแสงไปส่งเลย เพราะท้องใกล้คลอดแล้วอ่ะ แต่ก็ไม่มีใครไปส่ง จะให้ทัก น้องชายน้องแสงก็ไม่อยากรบกวนมัน) ถึงศาลารอรถหน้าโรงเรียนหญิง ก็ไม่ได้พักเลย เพราะรถมาพอดี เลยลาน้องแสงแล้วก็ขึ้นรถเดินทางไปพิษณุโลก

ฝนตกตลอดทางเลย ทำให้คนขับรถ ขับช้ามาก ถึงพิษณุโลกก็บ่ายสองโมงกว่าแล้วอ่ะ ไม่ทันแน่ๆ
ต่อรถเข้า มน. และรีบไปที่คณะศึกษาศาสตร์ โชคดีที่ยังส่งได้อยู่ เพราะมีเพื่อนๆ หลายคนก็ยังไม่เสร็จ เราจัดการเขียนเอกสาร โดยมี น้องยุ, น้องออย, น้องแตง, เพื่อนแบงค์, เพื่อนฟ้า, เพื่อนอ้น และอีกหลายๆ คน

ส่งเสร็จแล้วก็โล่งอก...
เฮ้อ...ชีวิตเรามันช่างโหดอะไรเช่นนี้....T_T

ครูวันดี
7 สิงหาคม 2552